به نقل از «ایران آنلاین»

دلیل خداحافظی سردار آزمون از تیم ملی فاش شد

تاریخ انتشار: ۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۰۲۱۴۷

مهاجم تیم ملی فوتبال ایران با بیان اینکه توهین‌ها به وی کار هواداران یک تیم بود، گفت: اگر در جام جهانی ۲۴ ساعت دیگر هم بازی می‌کردم نمی‌توانستم گل بزنم چون ایران خیلی دفاعی بود.

سردار آزمون در تازه‌ترین گفتگوی خود با یکی از رسانه‌های روسیه به بازگویی اتفاقاتی که در تیم ملی و جام جهانی برایش رخ داد پرداخت و بدون نام بردن از پرسپولیس، از هواداران و سرمربی این تیم به خاطر توهین‌هایی که کرده بودند انتقاد کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آزمون همچنین تاکید کرد که در جام جهانی اگر ۲۴ ساعت دیگر هم بازی می‌کرد نمی‌توانست گل بزند چون تیم ایران خیلی دفاعی بود.
مهاجم تیم ملی با بیان اینکه در ایران هیچ کاری برای علی دایی نکرده اند، گفت: وقتی برای آقای گل جهان یک مجسمه نساخته اند قطعاً برای من هم کاری نخواهند کرد.

مشروح گفتگوی آزمون در ادامه می‌آید:

* نسبت به فصل گذشته گل‌هایی که تا اینجای کار در تیم زنیت زده ای بیشتر است. چه اتفاقی رخ داده است؟
- وقتی گل می زنی مزد زحماتت را می گیری و این بهترین حس در فوتبال است که می‌توانی خیلی چیزها را یاد بگیری. زنیت هجومی بازی می‌کند و بازی به چشم می‌آید. سرمربی تیم به همه کمک می‌کند و چیزی که می‌خواهد گل زنی و دادن پاس گل است. او در تمرین به ما نشان می‌دهد. تیم هم هجومی بازی می‌کند و این نقطه قوت است.

* تو با باشگاه‌هایی از انگلیس، اسپانیا و ایتالیا لینک شده بودی و حالا با زنیت بهترین بازیکن ماه لیگ روسیه شده ای.
- خیلی سخت است که همیشه راجع به یک بازیکن صحبت کنند و بگویند سردار از انگلیس یا اسپانیا پیشنهاد دارد؛ چه دروغ چه راست. این حریم خصوصی آدم است. آنچه بین من و باشگاه‌هایی که مذاکره شد، شخصی بود. فکر نمی‌کنم کسی هم فهمیده باشد. اینکه الکی می‌نویسند آدم را اذیت می‌کند. دوست ندارم در حریم شخصی آدم وارد شوند. در مورد بهترین بازیکن بودن باید بگویم تمام بازیکنان دارند به من کمک می‌کنند حتی بازیکنان ذخیره و این کمک‌ها باعث شد بهترین ماه مارس شوم. این حس خوبی است. این جایزه تقدیم به تمام تیم است.

* حضور در لیگ قهرمانان اروپا با تیم زنیت را چطور می‌بینی؟
- لیگ قهرمانان اروپا بهترین بازی‌ها در کل دنیا است و آرزوی هر بازیکنی است در این لیگ بازی کند حتی رونالدو که وقتی در یک بازی پیروز می‌شود خوشحال است. امیدوارم دوباره خودم را در این لیگ نشان بدهم.

* تو با تیم روستوف در لیگ قهرمانان اروپا به بایرن مونیخ هم گل زدی. احساست از آن بازی چه بود؟
- احساس خوبی بود. تا وقتی زیر دست قربان بردیف (سرمربی تیم روستوف) بودم برای هر گلی که می‌زدم نباید مغرور می‌شدم. اگر مغرور می‌شدم نمی‌توانستم به راهم ادامه بدهم و افت می‌کردم. یک روز خوشحال بودم و فردای همان روز به خاطره می‌پیوست.

* وقتی به تیم‌های بزرگ گل می زنی انگار دنیا زیر پایت است؛ درست است؟
- نه من اینطور فکر نمی‌کنم. این فوتبال است. تو یک روز می‌توانی به بهترین تیم گل بزنی و یک روز به بدترین تیم. وقتی گل میزنی مزد زحماتت را می گیری. به نظرم اینطور نیست که بگویم دنیا زیر پایم است.

* اگر به لیگ قهرمانان اروپا بروی دوست داری مقابل کدام تیم گلزنی کنی؟
- در لیگ قهرمانان به هر تیمی گل بزنم برایم با احساس تر است و به خاطرات خوب فوتبالی ام می‌رود که در آینده می‌توانم برای فرزاندنم تعریف کنم.

* دوست داری مقابل رئال مادرید بازی کنی و برابر سرخیو راموس گل بزنی؟
- هر چه خدا بخواهد. من تمام تلاشم را می‌کنم.

* آیا مدافعی در جهان است که از رویارویی و بازی مقابل او ترس داشته باشی؟
- درست است هرچه تیم قوی‌تر باشد مدافعان بهتری دارد ولی انگیزه یک بازیکن هم بیشتر است. هر تیمی قوی‌تر باشد آدم انگیزه اش بیشتر می‌شود و می‌خواهد خودش را نه تنها به تیم حریف بلکه به کل دنیا نشان بدهد.

* سال عجیبی را با تیم ملی ایران پشت سر گذاشتی. در جام جهانی بودی و سپس در لیگ روسیه بازی کردی. باز با ایران به جام ملت‌ها رفتی و حالا در لیگ روسیه گلزنی می‌کنی. آیا از نظر جسمی خسته هستی؟
- امسال واقعاً سال سختی بود چون یک بازیکن به ریکاوری خوبی نیاز دارد. بازیکن باید ریکاوری کند و عضلات فِرِش شود و با انگیزه دیگری از نو شروع کند. اینجا اینطور نبود. لیگ روسیه که تمام شد به جام ملت‌ها رفتم و سپس به نیم فصل دوم و لیگ اروپا رفتم. صد درصد آن اوایل عطش بازی بالا می‌آید چون بازیکن می‌خواهد خودش را به مردم و تیم نشان بدهد. با آن مبلغ قراردادی که می آیی، می‌خواهی خودت را نشان بدهی که من به درد آن قیمت می خورم و نباید دیگران را پشیمان کنم. این فوتبال است و باید حرفه ای فکر کنیم. خیلی دوست دارم فوتبال بازی کنم و الان تنها چیزی که در فکرم است قهرمانی تیم زنیت است.

* ایران در جام جهانی روسیه با تیم‌های سختی مثل اسپانیا و پرتغال همگروه بود ولی بازی نزدیکی با اسپانیا داشت. فکر می‌کنی کجای کار تیم ایران در جام جهانی ایراد داشت؟
- بازی‌های دوستانه کم و ضعیفی داشتیم؛ مثلاً با تیم‌های درجه دو آسیا بازی می‌کردیم یا تیم‌های نه چندان قوی دیدار داشتیم. وقتی به جام جهانی می روید باید بازی‌های تدارکاتی خیلی خوبی برگزار کنید مثل ژاپن، کره جنوبی و تیم‌های دیگر. این اعتماد به نفس را بالا می‌برد. ما به خاطر مشکلات مالی و تحریم‌ها اردوهای خوبی نداشتیم و خیلی اذیت شدیم. می‌توانستیم خودمان را درک کنیم که این تورنمنت سخت‌ترین تورنمنت عمرمان است چون اسپانیا و پرتغال و مراکش سطحشان خیلی بالا است. مهمترین عاملش آن اردوهای خوبی بود که برگزار نکردیم.

* بعد از جام جهانی تصمیم به خداحافظی از تیم ملی گرفتی. مردم زیادی برای من نوشتند که از تو بخواهم به تیم ملی برگردی. عده‌ای معتقد بودند تو در جام جهانی ضعیف عمل کردی؛ درست است؟
- من هیچ موقع نمی بازم. اینکه فکر کردند به خاطر هواداران خداحافظی کردم اشتباه است. دو نوع هوادار داریم. یکی که قَدرت را بداند و یکی که قدرت را نمی‌داند. منِ فوتبالیست باید درک کنم که یک روز باید از من انتقاد شود. الان ۲۴ ساله و جزو ۵ گلزن برتر تاریخ ایران هستم. همه چیز را با آمار نشان می‌دهم ولی اینکه در اینستاگرام به خانواده آدم فحاشی می‌کنند، بیایند رو در رو بگویند سردار تو فلان و فلان. می دانم این توهین‌ها از طرف چه کسی آمد. می دانم چه اتفاقاتی قبلش افتاد.
فقط هواداران یک تیم (پرسپولیس) به من فحش دادند و من آنرا درک می‌کنم چون پدرم راجع به آن تیم و مربی اش (برانکو ایوانکوویچ) انتقاد کرده بود. هیچ پدری دوست ندارد از پسرش بی مورد انتقاد شود. نه تنها پدر من بلکه تمام پدرها اینطور هستند. من پدرم را درک می‌کنم. دست پدرم درد نکند که پشت سرم ایستاد و توانستم خودم را در آسیا نشان بدهم. در جام جهانی اگر تا ۲۴ ساعت بعدش هم بازی می‌کردم نمی‌توانستم گل بزنم چون تیم خیلی دفاعی بازی می‌کرد و ما مجبور بودیم دفاعی باشیم. کار سخت بود. من بین بهترین مدافعان جهان تنها بودم. اینستاگرام در ایران بد جا افتاده است و این خیلی آدم را اذیت می‌کند. همه جور هواداری داریم که هم فحش می‌دهند هم خوبی ات را می‌گویند.
همیشه می گویم مردانه به دنیا آمدم و باید مردانه زندگی کنم. اگر بخواهم پشت سر این و آن فحش بدهم مرد نیستم و الکی به دنیا آمده ام. باید بدانم در دنیا برای خانواده ام چه کار کرده ام. اگر حال پدر و مادرم خوب باشد همیشه مقابل همه می‌ایستم. ولی اگر ببینم خانواده ام خوب نیست نمی‌توانم حرفی بزنم. اگر حالشان خوب باشد به کسی باج نمی‌دهم.

* بعد از جام ملت‌های آسیا کی روش از تیم ملی ایران خداحافظی کرد. کی روش در فوتبال انگلیس به خاطر کار در منچستریونایتد خوشنام است. آیا اظهار ناراحتی شما بعد از پایان کار با کی روش واقعی بود؟
- صد درصد چون کی روش نسل جوانی را در تیم ملی راه انداخت. من، جهانبخش، محمدی، عزت اللهی، بیرانوند، پورعلی گنجی و مهدی طارمی و خیلی‌های دیگر به تیم ملی آمدند. این یک خدمت بزرگ برای ایران بود. ولی مربیان قبلی اینطور نبودند. دست کی روش درد نکند. امیدوارم در کلمبیا بهترین نتایج را بگیرد. مردم ایران همیشه کی روش را دوست دارند به جز هواداران یک تیم! ان شاءالله همیشه بهترین باشد.

* بعد از حذف ایران در جام ملت های آسیا و جدایی کی روش حال و هوای تیم ملی ایران چطور است؟
در تیم ملی بازیکنان حرفه ای زیاد داریم که حرفه ای رفتار می‌کنند. وقتی تیم ملی می بازد همه ناراحتند. اولیورکان وقتی باخت می‌دهد ناراحت نیست چون تلاشش را کرده است و به بازی بعدی فکر می‌کند. ما هم از باخت به ژاپن ناراحت شدیم. ما هم آن باخت را فراموش کردیم و در بازی‌های بعد با قدرت زیادی می آییم تا هواداران واقعی ایران را خوشحال کنیم.

* در یک دوره تعطیلی لیگ روسیه برای کمک به هموطنان سیل زده ات به گلستان رفتی. از نظر احساسی چقدر شرایط برایت سخت بود؟
-خیلی از هموطنانمان منزلشان را از دست دادند؛ خیلی‌ها در این راه شهید شدند و خیلی‌ها زندگی خود را از دست دادند. وظیفه خودم بود به مردمم بخصوص ترکمن صحرا کمک کنم. ترکمن صحرا در قلب من جا دارد. از کاری که کردم پشیمان نیستم. همیشه پشت آن مردم هستم. دو روز نتوانستم خوب تمرین کنم ولی به تدریج بهتر شدم. بعد از بازگشت از ایران هم خیلی دوست داشتم گل بزنم و گل اولم را به مردم گلستان تقدیم کردم. گل دوم را هم به کسی که در زندگی شخصی ام است تقدیم کردم چون قولش را داده بودم.

* در ایران فوتبال محبوبیت زیادی دارد. آیا کنار آمدن با این شرایط برایت سخت نیست؟ آیا مردم ایران همه تو را می‌شناسند؟
-  مردم ایران فوتبال را دوست دارند. درست است در جام جهانی فحش هست ولی این مسئله فقط در اینستاگرام است. مردم به من لطف دارند که انگیزه زیادی می‌دهد. مردم ایران فهم فوتبالی زیادی دارند. دیدار با مردم بد نیست و اتفاقاً خیلی روحیه انگیز است.

* حتی یک مجسمه از علی دایی در ایران نیست. شاید برای تو روزی مجسمه بسازند.
- این واقعاً ناراحت کننده است چون برای بهترین گلزن دنیا که تا الان هیچکس رکوردش را نزده است، کاری نکرده اند. این ناراحت کننده است. وقتی برای او چنین کاری نکرده اند برای من هم نمی‌کنند چون سطح دایی از من بالاتر است.

* الگوی تو کدام بازیکنان هستند؟
- در بازیکنان خارجی همیشه زلاتان و در ایران علی دایی. جنگیدن دایی و نباختن‌هایش را دوست دارم و فوق العاده است.

* فکر می‌کنی کسی بتواند رکورد گل‌های جهانی علی دایی را بشکند؟
- دایی خیلی زیاد گل زده است. ۱۰۹ گل واقعاً زیاد است. این حقش بوده چون زحمت و سختی زیاد کشیده است.

* کدام تیم قهرمان لیگ قهرمانان اروپا می‌شود؟
- لیورپول قهرمان می‌شود. (سردار خطاب به گزارشگر ادامه می‌دهد) به خاطر تو دوست دارم لیورپول قهرمان شود.

* در یک پست اینستاگرامی گفته بودی یورگن کلوپ بهترین مربی دنیا است.
- بله او لیورپول را صد درصد از این رو به آن رو کرد.

* کدام تیم قهرمان لیگ انگلیس می‌شود؟
- فکر می‌کنم لیورپول.

* کدام تیم قهرمان بوندس لیگا می‌شود؟
- بایرن مونیخ.

/ مهر

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۰۲۱۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!

به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلب‌ها را به لرزه درآورد.

سال‌هاست که از سخنان چزاره کرمونینی می‌گذرد و کلمات خوشبخت‌ترین بخش این جهان هستند که این‌چنین به توصیف باجو استخدام شده‌اند: از آنجایی که دیگر یکشنبه‌ها باجو فوتبال بازی نمی‌کند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.

28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شب‌های جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد می‌زدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!

تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.  

در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.  

از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیم‌هایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یک‌بار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.

باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرین‌بار شگفت‌زده کرد این بود که آخرین بازی زندگی‌ام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه می‌کنند.  

پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار می‌گذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاه‌های کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفه‌ایش در سن سیرو گفت: «لحظه‌ای بی‌نظیر و سرشار از احساس بود. از میلانی‌ها به سبب تشویق‌هایشان قدردانی می‌کنم، این آخرین دیدار من بود.» 

برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «می‌دانم کسانی هستند که علاقه‌ای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر می‌کنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. » 

در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیب‌دیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانه‌ای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمی‌گردم می‌بینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن می‌گیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است. 

توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشک‌های پاسادنا، خاطراتی بود که به‌مانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور می‌شد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمی‌داشت.  

همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرین‌بار نام یکی از ده‌های برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقع‌نگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!